Hanguranketha

Dinsdag voelde ik me gelukkig weer stukken beter. Ik ben toen mee naar de tempel gegaan en we hebben de binnenkant wit geverfd. Het was eigenlijk meer een huis dan een tempel. We waren 30 minuten bezig en toen was het alweer 'tea time'. Het dorpje waar de tempel was gelegen was erg klein. Het leuke daarvan was dat de inwoners het erg speciaal vonden om 12 blanke buitenlanders in hun dorp te ontvangen. Wij waren ook de eerste vrijwilligers groep die hoer kwam renoveren. Dat ze ons speciaal vonden lieten ze dan ook duidelijk merken door ons vol te proppen met cake, koekjes en wafels. Het is leuk om vrijwilliger te zijn omdat je zo veel contact hebt met de locals en zij veel bereikbaarder zijn om mee om te gaan. Ook al begrijpen zij ons Engels niet altijd en wij hun Sri Lankaans al helemaal niet is het altijd gezellig met ze. Als lunch aten we weer rijst met verschillende curries. De inwoners hebben ons bijna de hele dag verwonderlijk aangekeken, toen we verfden, aten en niks deden haha.. We zijn ook zo'n bijzondere mensen ;) Het verven de hele dag is niet helemaal mijn ding dus ik was blij dat ik woensdag naar de andere tempel ging en in de middag les kon geven. We hebbenwoensdagochtendbamboe stokken voor de constructie van het dak omhoog gesjouwd. Dit was wel wat zwaarder werk dan verven maar het fijne was dat het ook echt voelde dat je veel deed. We lopen in de tempels en op het terrein van de tempels constant op blote voeten. Hier raak je vrij snel aan gewend. Ook al loop je ook in het vieze wc hokje en in de keuken vol vliegen op je blote voeten. Maar veel mensen hier lopen zelfs overal op blote voeten. Of ze nou op straat lopen of een huis bouwen het maakt ze niets uit. Dit verklaart dan ook de dikke laag eelt onder hun voeten.

'S middags gaven we les van14.30-16.00. Ik en Alex (Zwitserland) hadden een klasje van 3 kinderen van 13 jaar. We hebben grammatica met ze geoefend en Engelse liedjes gezongen. Het was leuk maar soms vond ik het lastig in te schatten of ze niet begrepen wat ik vroeg of er gewoon geen zin in hadden. Ons klasje was namelijk niet het meest gemotiveerd. We kregen ook helemaal geen uitleg van iemand over wat we met ze moesten doen ofzo dus we hebben er maar het beste van gemaakt. Ze spelen het liefste galgje. Dit is een goede manier van woorden en letters in het Engels oefenen. De school is gelegen naast de tempel en het verblijf waar de monniken slapen. Het zien van monniken hier is een beetje hetzelfde aan het worden voor mij als het zien van rode bussen in Londen. Op het begin is het helemaal speciaal en wil je meteen foto's van ze nemen (ofja van de monniken niet want dat moet je eerst vragen) maar na een tijdje kijk je er niet meer echt van op. De monniken hier doen vrij weinig. Ze krijgen eten van de bewoners rond de tempel en mediteren door de dag heen. Hier worden ze gezien als helden, de mensen knielen voor elke monnik. Dit is grappig om te zien. Ik vind eigenlijk dat ze beter anderen kunnen gaan helpen dan verder de hele dag niets doen. Maarja dat is mijn mening, het werkt hier allemaal heel anders. Er lopen hier zelfs monniken van maar 7 jaar oud. Ik hoorde dat ze als monnik een betere kans hebben op een goed leven met onderwijs. Als ze op latere leeftijd toch geen monnik meer willen zijn kunnen ze hiervoor kiezen. Het nadeel hiervan is alleen dat mensen dit als een zwakte zien en dat ze soms worden verstoten door familie.

We hebbenwoensdagavondafhaal Chinees gegeten. Het is fijn om zo nu en dan de rijst af te kunnen wisselen met iets anders. Vandaag ben ik weer in de tempel geweest waar de school zich bevindt. We hebben geschilderd en veel gechilld. Want dat doen de monniken hier ook haha. Ik neem altijd wat ballonnen mee voor als ik kinderen tegen kom waar ik mee kan spelen of wat mee kan praten. Vandaag kwam dit goed van pas! Heidi (Nederland), Meghan (Canada), Maria (Duitsland) en ik kwamen vandaag 4 kinderen tegen en we hebben met ze met de ballonnen gespeeld. Dit is een erg leuke manier om contact met ze te hebben en ze zijn meteen veel losser! Ook hebben we wat foto's genomen. Sommige kinderen kunnen echt al erg goed Engels. Niet alleen in Europa maar ook in andere werelddelen leert de nieuwe generatie steeds meer en beter Engels.Dat is leuk om te merken. Hierna hebben Maria en ik 6 kinderen van 13 jaar les gegeven. We hebben ze dieren, de tijden in het Engels en nog wat andere dingen geleerd. Het klasje was veel leuker dan die van gisteren omdat je merkte dat ze echt wat wilde leren. Dit gaf een goed en voldaan gevoel.

Toen we terug kwamen in het vrijwilligershuis in Hanguranketha hebben Maria en ik meteen onze spullen gepakt en hebben we de bus genomen richting Kandy. Dit duurde ongeveer een uurtje. Het openbaar vervoer is hier prima vind ik. Vooral omdat het zo leuk is om tussen de locals te zijn en het is echt mega goedkoop. We hebben de nacht doorgebracht in het vrijwilligershuis in Kandy zodat weom 5.20de bus vanuit hier naar Trincomalee konden nemen voor een weekendje strand!! Daar heb ik erg veel zin in. Ook is het fijn om gewoon met z'n tweeën te zijn en niet met vijftien ofzo haha. Maria en ik kunnen het echt heel goed met elkaar vinden en dat is erg fijn. We zitten nu in de bus richting Trincomalee, het is hier 5.20 dus we zijn lekker vroeg opgestaan. We hebben heel onze backpack mee genomen omdat ik na dit weekend rechtstreeks door reis naar Sigiriya en Maria naar Ambalangoda. Het voelt zo met z'n tweeën veel meer als een avontuur. Omdat we lokale bussen en tuktuks nemen ipv een taxi voor heel het weekend. Dit gevoel past mij veel beter en ik kan dan ook nu al niet meer wachten om zonder organisatie te gaan reizen.

De mensen hier proberen je overal te helpen maar ik vind het soms moeilijk in te schatten wanneer ik er op in moet gaan. Je leest namelijk genoeg over verhalen dat mensen je ondertussen beroven etc. Maar ik houd m'n spullen gewoon goed bij me zodat ik de echte behulpzame, lieve mensen niet mis zal lopen. En verder is het een kwestie van vertrouwen op je gevoel.

Yala National Park & Unawatuna Beach

Ondertussen ga ik mijn derde week alweer in. Wat gaat de tijd snel hier! Jammer omdat het allemaal zo leuk is en ik nog wel meer zou willen zien dan wat ik kan zien in deze 6 weken, maar ik weet wel zeker dat ik na 6 weken het ook weer heerlijk vind om thuis te zijn.

Dit weekend was hectisch maar leuk. Vrijdag zijn we uiteindelijkom 23.00aangereden naar Yala National Park. De rit was erg vermoeiend, je kunt namelijk heel moeilijk slapen met al die bochten en heuvels onderweg. We werden met 3 jeeps opgehaald op het verzamelpunt en zijnom 5.00vanuit daar naar Yala gereden. We hadden een safari van 5.00 tot 10.00. We hadden veel geluk deze dag omdat we een luipaard hadden gezien. Dit is vrij zeldzaam dus dat was erg leuk. Verder veel herten, waterbuffels, vogels, een olifant en wat andere dieren gezien. Omdat ik nog erg moe was van de rit viel ik rond 9.00 in slaap in de jeep... En ik was niet de enige. Tot dat we wakker schrokken doordat iemand 'elephant attack' riep en onze jeep als een malle achteruit reed. Iemand uit een andere jeep had eten op de weg gegooid waar de olifant op af kwam. Maar uiteindelijk dus gelukkig toch nog een glimp van de olifant opgevangen. Dat was erg gaaf! Wat ik erg grappig vond om te zien is dat de chauffeurs van de jeeps contact hebben met elkaar via telefoon en zo weten waar ze dieren kunnen vinden. Een geslaagde eerste safari voor mij.

Na Yala zijn we doorgereden naar Unawatuna Beach in het stadje Galle. We hadden (weer) de duur om daar te komen onderschat en kwamen dus pas rond 16.00 daar aan. Gelukkig zat er een zwembad bij het hotel en hier hebben we dan ook heerlijk in kunnen afkoelen. Toen ik uit het zwembad kwam had ik niet door dat de vloer zo nat was en ben ik uitgegleden. Gelukkig heb ik het er met een paar sneden en een licht gekneusde enkel goed vanaf gebracht. Daarna besloten om niet naar het strand te gaan met de rest omdat er dan zand in de sneden zou komen en ben ik met Maria bij het hotel gebleven.

Maria, Steffi en ik hebben voornamelijk het weekend geregeld voor onze groep van 18. Het betalen van het hotel en de taxi met zo'n grote groep verging niet vlekkeloos maar uiteindelijk is alles goed gekomen. Het is gezellig met zo'n grote groep maar ik merk nu wel dat het soms wel wat gezeik met zich mee brengt. Dus vanaf nu probeer ik met een iets kleiner groepje weekendtripjes te doen.

Ik vind het erg grappig en opmerkelijk om te merken dat volken zo van elkaar kunnen verschillen. Hier is alles veel minder duidelijk. Ook doordat mensen geen nee willen zeggen en daardoor maar onduidelijk doen. Dit is voor mij als controle-freak wel erg wennen. Maar een wijze les voor mij dus om iets minder te willen steeds en gewoon af te wachten.

Het klimaat is hier erg warm maar doordat het vrij bewolkt is in Sri Lanka niet onverdraagzaam. Af en toe kan het hier ook flink regenen. Toch houd ik wel meer van het wat koudere weer in Nederland. Niet al dat zweten de hele dag haha.

Ik zit nu trouwens in Hanguranketha. We zitten met 12 meiden op een kamer en hebben 2 badkamers. Prima te doen dus. Vandaag was alleen niet zo'n leuke dag, ik voelde me gisterenavond al niet lekker. Ik denk dat dit komt door een combinatie van het vele reizen dit weekend en het eten waar ik niet aan gewend ben. Ik kijk echt nu al uit naar aardappelen, groente en vlees/vis zonder allerlei rare en pittige kruiden in Nederland. En ohja, pasta ipv rijst. Vanmorgen voelde ik me nog steeds niet goed en heb ik met tegenzin mijn ontbijt naar binnen gewerkt die ik 10 minuten daarna er weer uit heb gespuugd... Ik voelde me vreselijk ellendig en kreeg heimwee. Ziek zijn is al niet fijn en al helemaal niet als je niet thuis bent. Het leek me het beste om wat te rusten en ik ben daarom vandaag alleen in het vrijwilligershuis gebleven. Ik heb wat geslapen en gerust. In de middag kwam de coördinator me wat fruit en thee brengen wat ik voorzichtig heb gegeten. Gelukkig is dit goed bevallen en heb ik niet meer over hoeven geven. Nu voel ik me een stuk minder ellendig en ben ik aan het wachten op de andere vrijwilligers die terug komen van hun werk. Ook heb ik ondertussen wat dingen geregeld voor geneeskunde want ook dat moet gebeuren. Maar dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg ;). Hopelijk is dit de enige tijd dat ik me slecht voelde en blijf ik me de komende weken goed voelen. Mijn lichaam en mindset moet ook nog wat wennen aan het soms plassen in gaten en de mindere hygiene. Maarja zoals het in Nederland is is het hier natuurlijk ook lange na niet. Het is goed voor mij om ook hier mee om te gaan. Een uitdaging voor mij als netjes opgevoed meisje;).

Bedankt weer voor het lezen en tot snel!

Ook heel erg bedankt voor de leuke reacties. Daar word ik erg blij van.

Trekking week

Ik heb al even een paar daagjes niet geschreven.. Dat zegt genoeg over hoe druk ik het heb gehad!

Maandag zijn we begonnen met de trekking week. De groep bestond uit 6 vrijwilligers, 1 uit Canada, 1 uit Engeland, 1 uit Ierland (zij kwamen van het andere vrijwilligershuis hier in Kandy) en dan nog Lieve (Nederland) en Janine (Duitsland). We begonnen de week met het bezoeken van 3 tempels gemaakt van hout, steen en klei. Hierbij kwamen we langs de rijstvelden waar we doorheen zijn gelopen. Het was fijn om de week rustig te beginnen aangezien de Adam's Peak nog niet uit m'n benen was verdwenen ;) Dinsdag hebben we een berg beklommen en hebben we een hoge toren in Ambuluwawa bezocht. En met hoog bedoel ik heel hoog. De trap in de toren ging als een spiraal omhoog en werd erg smal aan het topje. Ik liep tussen de locals en dit was erg gezellig. Ze zijn echt heel vriendelijk en behulpzaam. Ze vroegen of ze foto's van me moesten maken en wachtten steeds als ik even stopte om het uitzicht te bewonderen. Want dat was echt super!! Al was ik daarna weer blij om beneden te zijn want op de top 'voelde ik het wel een beetje in m'n benen' zoals mama zou zeggen :) Dinsdag was ook een erg spannende dag voor mij omdat ik dan eindelijk te horen zou krijgen of ik aangenomen was bij geneeskunde. Met nog steeds knikkende knieën van het beklimmen van de Adam's Peak en de toren heb ik een aantal keer mijn mail gerefresht. Voordat ik dan eindelijk bericht had duurde vrij lang voor mijn gevoel omdat het hier 3 1/2 uur later is. Maar uiteindelijk in de jeep kreeg ik het verlossende bericht dat ik was aangenomen!! Wat was (en ben nog steeds) ik blij! Met tranen in mijn ogen las ik de mail nog eens en nog eens. Het is al zo lang een droom van mij om arts te worden en nu kan ik het eindelijk waar maken! De dag kon niet meer stuk. We hebben dit dan ook gevierd met het bestellen van pizza ipv de rijst en curry elke dag. Ze eten hier in Azië alleen aanzienlijk minder dan in Nederland, aangezien we een pizza voor 4 personen met z'n tweeën op konden. Weten we dat weer voor de volgende keer. In de middag zagen we trouwens ook nog versierde olifanten in Kandy omdat het Full Moon feest was. Dit was erg mooi. Woensdag hebben we een prachtige wandeling gemaakt door thee plantages. Het was er erg rustig en we zijn geen toerist tegen gekomen. Dat is wel erg leuk van de trekking week. Het is niet zo toeristisch en daar houd ik van. In de theevelden ben ik ook nog op de foto geweest met een heel klein vrouwtje dat thee plukte. Ze was heel lief. De oude mensen hier werken nog erg hard. Dit vind ik mooi om te zien. In de avond heb ik met Maria alles geregeld voor dit weekend. Ik heb erg zin in de safari! Donderdag hebben we een kleine wandeling gemaakt in de bergen waar het erg veel waaide. Als ik niet naar beneden keek en het dal zag voelde het net alsof ik in Nederland in de duinen liep! Dat was grappig. Hierna hebben we een mooie waterval gezien. Dit was echt een idyllisch plekje. Daarna doorgereden naar het hotel in Dambulla. Vandaag hebben we ontbijt gehad op de accommodatie van de vrijwilligers in Sigiriya. Ik was meteen verliefd op de plek. Zo rustig en midden in de natuur. Ook waren er 2 gave boomhutten en ik denk dat ik ga proberen om hier een van de komende weken heen te gaan om vrijwilligerswerk te doen. Hierna hebben we de stenen berg tegenover de bekende Lions Rock beklommen. Het uitzicht was prachtig en ook de beklimming was leuk omdat we tussen rotsen door moesten klimmen. Na deze beklimming zijn Janine, Lieve en ik afgezet bij het busstation en zijn we terug naar Kandy gegaan met de lokale bus zodat we op tijd waren voor de taxi naar Yala. Dit ritje was ook een hele belevenis. Drukte, schreeuwende mensen die zo nu en dan de bus inkomen om iets te verkopen en een man die zijn levensverhaal vertelde en vroeg om geld. Nu zijn we weer terug in het vrijwilligershuis, wachtend op onze taxi naar Yala. En we krijgen net te horen van de taxi chauffeur dat we niet de hele nacht hoeven te rijden naar Yala dus we snappen er even niks van. We zijn juist eerder terug gekomen van de trekking om de taxi te halen... De logica in Sri Lanka haha. Maar het komt goed. Ik ben erg benieuwd naar de safari!

May you all be calm, happy and peaceful

Heehee,

Ayubowan!

Ayubowan everyone,

Mijn eerste dag!

Hee allemaal,

Bijna is het zover!

Hee lieve mensen,

Zaterdag is het dan eindelijk zover, ik vertrek om 21.25 vanuit Düsseldorf naar Sri Lanka!

Hier ga ik 6 weken heen, de eerste week heb ik een introductieweek waarin ik meer te weten krijg over de cultuur van Sri Lankaenwaarin ikvan alles ga bezoeken. Daarna ga ik 4 weken vrijwilligerswerk doen op een schooltje. Dit werk bestaat voornamelijk uit Engelse les geven en spelletjes doen met de kinderen. In mijn laatste week ga ik op trekking en op20 augustus kom ik weer terug naar Nederland. Ik heb deze reis gekozen omdat ik nu erg lang vakantie heb na mijn examens en dat niet zomaar voorbij wil laten gaan. Ik interesseer me de laatste jaren steeds meer in reizen en dit is dan ook hopelijk het begin van een leven met veel mooie reizen voor mij.

Ik heb erg veel zin om naar Sri Lanka te gaan maar vind het nu ook steeds spannender worden. Het wordt hopelijk een avontuur waar ik erg veel van ga leren en van ga genieten. Via deze site zal ik jullie op de hoogte proberen te houden van wat ik allemaal mee maak.

Ik zie graag jullie reacties verschijnen!

Heel veel liefs van Greetje