Vrijdagmorgen hebben Meghan en ik voor de laatste keer les gegeven. Er waren minder kinderen dan waar we maandag mee begonnen omdat de kinderen sommige dagen mee naar een tempel worden genomen of thuis een dag privéles hebben. Jammer dat het alweer voorbij is maar ik heb een voldaan gevoel van de week les geven. Hopelijk hebben de kinderen er veel van opgestoken en hebben ze het naar hun zin gehad. Maar dat denk ik wel omdat ik merkte dat ze erg gemotiveerd waren. Vooral de hokey pokey en head, shoulders, knees and toes vonden ze erg leuk.

In de middag zijn we bij het vrijwilligershuis gebleven. Ik heb muziek geluisterd, gekletst en heel wat sudoku's gemaakt. Het grappige was dat ik tijdens het maken van de sudoku's in het Engels nadacht over waar ik welk cijfer moest plaatsen. Maar dat is natuurlijk ook niet raar na 4 weken alleen maar Engels praten. Ik ben zo mega blij dat ik TTO en IB heb gedaan op Durendael. Anders had ik nooit zo gemakkelijk Engels gesproken nu. Dit gemak maakt deze reis qua communicatie ook zo veel makkelijker en fijner. Ook al heeft het me de aller eerste weken op de middelbare school veel traantjes en tijd gekost ben ik nu heel blij met de beslissing die ik als twaalfjarige maakte.

Zaterdag hebben we in de morgen tot 13.30 gewacht op het vervoer terug naar Kandy. Eigenlijk zouden weom 13.00opgehaald worden maar we zijn in Sri Lanka, dus alles duurt iets langer... In die tijd hebben we onze spullen ingepakt (waar ik zo mee klaar was doordat mijn backpack maar 8 kilo is ofzo), heb ik gelezen in een boek dat ik gekregen heb van Carrie (Nieuw Zeeland) en hebben we nog meer gekletst. Ik ben op reis in Sri Lanka en leer veel van dit land, maar ondertussen leer ik ook zo veel over de andere nationaliteiten. Het is alsof ik een wereldreis maak haha, ik heb ondertussen ook overal een adresje om te slapen als ik ergens heen wil. Erg handig ;) Doordat ik alleen reis leer ik zo veel mensen kennen en maak ik zo veel nieuwe vrienden. Hier geniet ik erg van. Ik voel de vrijheid die ik zo alleen heb want ik kan met wie dan ook plekken bezoeken en hoef met niemand rekening te houden. Dat is een erg fijn gevoel! Al mis ik mijn vrienden en familie thuis nu wel meer omdat ik alleen reis natuurlijk. Maar zolang ik bezig ben met vrijwilligerswerk en allerlei dingen bezoeken denk ik niet veel na over thuis. Alleen als ik me verveel of even niks te doen heb merk ik wel dat ik de mensen thuis mis. Maar de komende 2 weken zijn zo om dus ik blijf bewust genieten van alle nieuwe contacten, mooie gesprekken en gave ervaringen die ik hier op doe.

Onderweg van Sigiriya naar Kandy viel me op dat de huizen waar de mensen hier in wonen er eigenlijk echt niet uit zien. Terwijl de mensen er allemaal wel verzorgd en schoon uit zien. Als je alleen de huisjes zou zien zou je niet zeggen dat er zulke schone mensen in wonen.. Eenmaal aangekomen in Kandy was het alweer etenstijd! Gelukkig dit keer rijst met kool dat niet te pittig was voor mij. Normaal ben ik echt niet moeilijk met eten maar hier met al die kruiden die ik totaal niet gewend ben is het eten toch wel soms lastig voor me. Ik merk dat ik er meer moeite mee heb dan de meeste vrijwilligers. Ik denk dat dit komt doordat wij thuis erg puur eten en er niet veel kruiden bij doen. Het staat me tegen dat ik soms alleen maar rijst eet omdat de curries echt te pittig zijn voor mij, maar ik kan het gewoon echt niet eten soms doordat mijn mond in brand staat na 1 hap en ik me meteen wat ziek voel. Dus dan maar afwachten of de volgende dag het eten wat beter te doen is voor mij.

Zondagochtendheb ik in de morgen eerst gechilld en tijdens het ontbijt weer genoten van het mooie uitzicht in de eetzaal. Het ontbijt hier bestaat voor mij uit toast, ei, banaan, watermeloen en een kopje thee. Heerlijk! Hierna ben ik met Meghan naar het zwembad van een hotel hier vlakbij het vrijwilligershuis geweest. We konden hier 2 uur zwemmen voor 250 rupies. Dit is ongeveer €1,50, prima prijsje dus. Voordat wij in het zwembad konden was er een zwemles aan de gang en dat was grappig om te zien. Ik denk dat dit vooral bedoelt is voor de wat rijkere families want niet iedereen kan zwemmen hier in Sri Lanka. Toen Meghan en ik uiteindelijk lekker lagen te zonnen in onze bikini's voelde ik me wel wat naakt. De vrouwen hier zwemmen namelijk of helemaal niet, of met een soort zwempak. Dit bestaat uit een shirt met driekwart mouwen en een broekje tot over de knieën. De mannen zwemmen wel allemaal gewoon in zwembroek. Op het moment dat wij bij het zwembad waren hebben we geen westerlingen gezien en ik denk dan ook dat voornamelijk de rijkere families uit andere delen van Sri Lanka in dit hotel sliepen. Na de heerlijke 2 uurtjes aan het zwembad ben ik nog even Kandy in gegaan en is Meghan terug gegaan naar het vrijwilligershuis. Het was fijn om even alleen op pad te gaan. Kandy is namelijk erg druk en als je er met meer dan 3 mensen heen gaat ben je al snel alleen maar bezig om iedereen bij elkaar te houden. Ik word steeds beter in het afdingen van souvenirs en fruit die ik koop op de markt, het is eigenlijk een soort van psychologisch spelletje. Interpreteren wanneer je half weg moet lopen of niet om de prijs nog lager te krijgen en heel goed op je timing letten van wanneer je iets zegt. Ik begin de lol er wel van in te zien en probeer mezelf dan ook steeds te overtreffen haha. Toen ik alleen door Kandy liep voelde ik me erg vrij en sterk en dat was een fijn gevoel. Dat zijn de momenten dat ik weer echt geniet van het reizen en nieuwe plekken ontdekken. Dus ik ben zeker van plan vaker alleen de stad in te gaan als niemand anders mee wil. De eerste 2 weken in Kandy namen we vaak de tuk tuk terug naar het vrijwilligershuis. Maar ik weet nu de weg en wandel zelf terug, zo bespaar ik geld en heb ik weer wat meer beweging op een dag. Op de weg terug naar het vrijwilligershuis kwam ik een jongen tegen die ik had ontmoet in Trincomalee, aan de andere kant van Sri Lanka. Zo grappig dat ik hem nu hier weer tegen kom! Het is leuk om zelfs als je in een onbekend land bent mensen tegen te komen die je al kent :)

Nu ik weer terug ben in Kandy voelt het helemaal niet alsof ik 2 weken weg ben geweest. De tijd gaat zo snel hier!

Deze reis is een mooie manier voor mij om erachter te komen of reizen echt iets voor mij is en of ik dit ook alleen kan. Ik ben erachter gekomen dat reizen zeker iets voor mij is en dat ik eigenlijk helemaal geen organisatie nodig heb maar makkelijk zelf kan reizen. Je kunt zo veel meer je eigen ding doen en dat past zeker beter bij mij. Ook voel ik dat ik als het zo uitkomt best helemaal alleen op reis kan gaan. Niet in Sri Lanka maar meer in landen als Thailand waar je gegarandeerd andere backpackers tegen zult komen waar je samen dingen mee kan doen. Je maakt zo snel nieuwe vrienden dat je eigenlijk bijna nooit alleen bent in zulke landen. Fijn om mezelf nog beter te leren kennen hier!

Morgen (maandag) begin ik met het werken in het Disabled (gehandicapten) huis. Ik ben erg benieuwd hoe dit zal zijn en hoe mijn reactie hierop is. Ik krijg namelijk verschillende reacties van mensen te horen die hier al geweest zijn, sommigen vinden het vooral erg schokkend en kunnen niet echt wennen aan de stank en omstandigheden daar. Terwijl anderen het juist geweldig vinden om daar te werken. Ik denk in ieder geval dat ik daar zeker iets kan betekenen en dat vind ik erg belangrijk.

De volgende keer dus meer over het werk in het Disabled huis!

Knuffels uit het mooie Sri Lanka!