02 aug. 2016
🇱🇰
vanuit Sri Lanka
Daar ben ik weer!
Zondag heb ik lang gewacht op de andere vrijwilligers. Al heb ik toen wel kunnen genieten van een paar uurtjes in de boomhut. Met een heel slecht Amerikaans tijdschrift over hoe verschrikkelijk het
is als je puistjes hebt en over dat een bekend persoon niet met ontblote schouders op de foto wil... Who cares?! Maarja dat is dan weer mijn mening. Om de tijd te doden heb ik het toch maar zonder
te veel kritiek in m'n hoofd doorgebladerd. Ook heb ik de mensen hier geholpen met bedden opdekken en heb ik wat info opgezocht over de volgende reizen die ik wil maken :D Ondertussen ben ik gewend
dat de boomhut best veel beweegt en is het eigenlijk heel relaxt. Het is koel, je zit in de schaduw, er is een lekker windje en zo nu en dan heb je bezoek van een vogel. Ook heb ik daar goed bereik
met internet dus dat is natuurlijk handugggg :) Ik bel dus vooral daar met Max, Sofie en papa&mama. Het perfecte plekje om te bellen.
Om 19.30 arriveerden de andere vrijwilligers en daar was ik erg blij mee. Wat leven hier in the middle of nowhere. De eerste nacht was even wennen maar wel erg lekker. Ik slaap hier namelijk half
buiten en je hebt dus veel wind. Maar eigenlijk kun je je geen betere ventilator wensen. Het was heerlijk om wakker te worden en meteen de mooie natuur te zien.
Maandag begon ik weer met vrijwilligen. Op z'n Sri Lankaans was alles in de morgen eerst wat vaag en hebben we tot 10.00 gewacht totdat we eindelijk naar het schooltje konden. Wat hier om de hoek
van het vrijwilligershuis blijkt te zijn.. Maar ik begin gewend te raken aan al het wachten en heb het maar geaccepteerd. Meghan en ik hebben een klasje van 14 leerlingen van verschillende
leeftijden. Dit klasje is echt super omdat ze gemotiveerd en erg lief zijn. Toen we aankwamen op het schooltje was het alleen een beetje zoeken naar wat te doen omdat we geen white-bord ofzo hadden
om op te schrijven. Maar toen we dit duidelijk probeerden te maken aan de monniken en bewoners die buiten te vinden waren, deden ze erg hun best om ervoor te zorgen dat we een white bord en markers
hadden. Ook wisten we niet wat de bedoeling was van wat ze wilden dat we ze leerden. Dus uiteindelijk hebben we met ze de delen van je lichaam geleerd, de kleuren en familienamen zoals vader en
moeder, allemaal in het Engels natuurlijk. Het leuke is om te merken dat sommige kinderen alles erg snel oppikken en dus snel leren. We geven les van 8.30 tot 11.30 en omdat Meghan en ik deze klas
de hele week les zullen geven kunnen we ook echt iets betekenen voor ze. Dat voelt heel goed. Vorige week in Hill Country had ik namelijk steeds andere kinderen en dat werkt natuurlijk niet heel
effectief. Dus ik ben erg blij met dit klasje.
Nadat we klaar waren met lesgeven zijn Meghan en ik met de tuk tuk en bus naar Polonnaruwa gegaan. In dit plaatsje blijken veel oude tempels te zijn en dat leek ons erg mooi. Daar aangekomen hebben
we een fiets gehuurd en werd ons verteld dat we een kaartje moesten kopen. We wisten niet dat de tempels zich bevonden in een gesloten park waar je een ticket voor nodig had maar oke. Toen we een
ticket wilden kopen bleek het 3500 rupies te zijn wat ongeveer €22,- is. We vonden dit wel erg veel en hebben besloten om met de fiets te zoeken naar tempels buiten het park. Dit is zeker gelukt en
ondanks dat we niet zo veel hebben gezien als je kunt zien in het park was het een mooie dag. We zijn onderweg ook veel apen tegen gekomen, grote en hele lieve kleintjes. Ik vind apen echt super
leuke beesten omdat ze heel actief en nieuwsgierig zijn. Ook hebben we over een soort dijk gefietst met aan de ene kant veel palmbomen en velden en aan de andere kant een groot meer. Dit was echt
geweldig mooi. Fietsen hier in het verkeer was wel een uitdaging maar ook heel leuk om te doen, al was het wel mega warm.
Hier in Sigiriya en omgeving is het land vrij vlak. Het is leuk om het verschil van het landschap hier en dat rondom Kandy te zien. Het vlakke landschap in Sigiriya met op de achtergrond de bergen
is een mooi gezicht. Na de fietstocht zijn Meghan en ik weer terug gegaan naar het vrijwilligershuis en hebben we noodles (jeeeej) gegeten :)
Vandaag (dinsdag) hebben Meghan en ik weer les gegeven. Je merkt echt dat sommige kinderen super slim zijn en ik vind het dan ook best lastig om te weten dat zij niet de mogelijkheid zullen krijgen
om hier ook echt iets mee te doen. Zoals te studeren voor een goede baan en toekomst. Maar daar kunnen wij op korte termijn jammer genoeg niks aan veranderen.
We begonnen de dag met het herhalen van de onderwerpen die we gisteren behandeld hadden. Hierna hebben we ze de kloktijden, vogels, tegenovergestelde woorden zoals beautiful en pretty, en het
verschil tussen werkwoorden, zelfstandig naamwoorden en bijwoorden geleerd. Ook hebben we met ze gezongen, gedanst en met ze gelachen natuurlijk :) Soms werden we onderbroken door een oud vrouwtje
die ons kwam vragen hoe we heetten en waar we vandaan kwamen. Ze was erg lief. Ook kwam ze ons iets van fruit uit de boom ernaast brengen, dat had ze voor ons geplukt, heel schattig.
Meghan en ik hebben rond 9.45 tea time en dan krijgen we thee, koekjes en bananen van de monnik die bij het schooltje woont. Ik geniet erg van het lesgeven omdat ik merk dat de kinderen het leuk
vinden en graag nieuwe dingen willen leren. Dit geeft me een super gevoel. We hebben net rijst gegeten bij de lunch en zitten nu met onze zelf gesneden kokosnoot te chillen in de boomhut. Het geeft
me een echt vakantiegevoel om hierboven in de boomhut te zitten.
Het is hier nu 13.00 en vanmiddag willen we naar Dambulla, een stadje vlakbij gaan. Hierover schrijf ik de volgende keer weer!
Ik vond trouwens nog een hele toepasselijke, mooie quote op het internet waar ik het helemaal mee eens ben;
Fear leads you to run away from all the great possibilities in your life. Dus overwin je angsten en doe de dingen die je echt wil doen in je leven! Mooie afsluiter:)
See you the next time!
Lots of love from here.
PS bekijk zeker ook even de foto's, dit geeft een impressie van hoe het is hier.